అందీ అందని ‘ప్రాచీన’ హోదా ?!

భాషకు ప్రాచీన హోదాను

కట్టబెట్టడంలో కొత్త

పొడిగింపుగా భారత

ప్రభుత్వం మే 24,

2013న ‘మలయాళం’

భాషకు కూడా ప్రాచీన

హోదాను ప్రకటించడం

హర్షదాయకం. అయితే

మలయాళ ప్రజలు, వారి

సాహితీవేత్తలు,

ముందునుంచీ, మాకేమీ

వెయ్యేళ్ళు - పదిహేను

వందల ఏళ్ళ సాహిత్య

చరిత్ర లేదనీ, వున్నదల్లా

అయిదారొందల ఏళ్ళ

సాహిత్య సృజన మాత్రమే

అనీ, స్పష్టంగా చెప్తూ

వచ్చారు. అయిదారొందల

ఏళ్ళ చరిత్రగల మలయాళ

భాషకు ప్రాచీన హోదా

ఇవ్వడంవల్ల జరిగిన

మంచి ఏమిటంటే, ఇంక ఏ

భాషా కుటుంబంవారు,

తమకు వెయ్యేళ్ళు

మించినదో, ఏ పదిహేను

వందల ఏళ్ళ దోచరిత్ర

వుందని

నిరూపించుకునేందుకు,

అందుబాటులో లేని

కాలపు సాహిత్య

రచనలను, పోనీ

శాసనాలను వెదుక్కునే

ప్రయాసకు పాల్పడాల్సిన

అవసరం లేదు.
ఈ నేపథ్యంలో వచ్చే ఒక

ప్రశ్న 2004లో

మొదటిసారిగా దేశ వ్యాప్త

బుజ్జగింపు రాజకీయాలలో

భాగంగా, తొలి యు.పి.ఎ

సర్కారు, తమిళ

సోదరులకు కావాల్సిన

మంత్రిత్వ శాఖలు

యిచ్చినట్టే, వారు వీర

భాషావాదులు కనుక,

తమ భాష ఇతర దక్షిణాది

భాషలకన్నా గొప్పదని

నమ్ముతూ, అందర్నీ

నమ్మించే ప్రయత్నం

చేస్తారు కనుక, వారికి

తమిళనాట భాషా

రాజకీయాలు, పార్టీలు

పదవిలోకి రావడం అనే

దానితో బలంగా

ముడిపడుతున్నాయి

కనక, భాషాపరంగా సైతం,

తమ పార్టీ భాగస్వామ్యంతో

సంకీర్ణ ప్రభుత్వంగా

ఏర్పడనున్న యుపిఎ. పై

తెచ్చిన ఒత్తిడి కారణంగా

భాషకు సంబంధించిన ఒక

ప్రత్యేక గుర్తింపును

రాయితీగా

సాధించుకున్నారు. ఈ

ప్రాచీన హోదాను తమిళ

భాషకు కట్టబెడ్తూ అక్టోబరు

2004లో కేంద్ర ప్రభుత్వ

ఆదేశాలు వెలువడ్డాయి.

నిజానికి తమిళం దక్షిణాది

భాషలలోకెల్లా పాతకాలపు

భాష అంటూ అందుకు

తగు గుర్తింపులేవో

కావాలనే ధోరణి ఇవాళ్టిది

కాదు. ఇది 1897లో

మద్రాసు క్రిస్టియన్

కళాశాలలో తమిళ

ఆచార్యులుగా పనిచేసిన

వి.జి. సూర్యనారాయణ

శాస్ర్తీకాలం నుంచి

వినబడుతున్నదే.

అప్పుడప్పుడూ పైకి వస్తూనే

వుంది. అయితే ఎంత

రాజకీయ బుజ్జగింపు,

రాయితీలలో భాగమైనా,

తాము ఏకపక్షంగా

వ్యవహరించి, ఒక

దక్షిణాది భాషకు కిరీటం

తొడగడం సరైనది కాదు

అన్నది గ్రహించిన భారత

ప్రభుత్వం, ఈ ఆదేశాలు

వెలువడిన నెల రోజులు

తిరక్కుండానే

1.11.2004న ఇతర

భాషలేవయినా ఇటువంటి

హోదాకు తగిన అర్హతలు

కలిగివుంటే, వారి

దరఖాస్తులను పరిశీలించి,

తగు సూచనలు

చేసేందుకు అన్ని

రాష్ట్రాలనుంచి ప్రతినిధులు,

కేంద్ర సంస్థల ప్రతినిధులతో

కూడిన నిపుణుల

కమిటీని ఏర్పాటుచేసింది.

తమిళానికి ‘క్లాసికల్’

హోదాను ప్రకటిస్తూ కేంద్ర

ప్రభుత్వం జారీచేసిన

ఆదేశంలో గల ఒక

ముఖ్యమైన నిబంధన,

ఇటువంటి హోదాకు

అర్హమయ్యే భాష, కనీసం

వెయ్యేళ్ళ సాహిత్య చరిత్ర /

శాసన ఆధారాల చరిత్ర

కలిగి వుండాలన్నది.

అయితే తాము ఎంత

రెండు వేలు, రెండువేల

అయిదువందల ఏళ్ళ

చరిత్ర కలిగివున్నామని

పైపై మాటలలో

చెప్పుకున్నా, ఖచ్చితమైన

ఆధారాలుగల వెయ్యేళ్ళ

పరిమితికే లోబడి, తాము

కేంద్ర ప్రభుత్వం నుంచి ఈ

గుర్తింపు

తెచ్చుకున్నామన్నది

బాగా ఎరిగిన తమిళులు,

ప్రభుత్వం తమకు ఈ

క్లాసికల్ గుర్తింపు యిచ్చిన

నెలలోపే ఏర్పాటయిన

నిపుణుల సంఘం ద్వారా

ఏం జరగబోతున్నదో యిట్టే

గ్రహించారు. ఇంచుమించు

అంతే సాహిత్య

చరిత్ర/శాసన ఆధారాల

చరిత్రగల మరో రెండు

దక్షిణాది పెద్ద రాష్ట్రాలు

అయిన ఆంధ్రప్రదేశ్,

కర్ణాటక, సులువుగా ఈ

వెయ్యేళ్ళ నిబంధన కింద,

అతి త్వరలో ‘క్లాసికల్’

హోదాను పొందకుండా

ఆపడం అసాధ్యమని ఎరిగి,

కేంద్రంలో చక్రం తిప్పారు

తమ రాజకీయ

నాయకత్వం ద్వారా.

ఫలితంగా వారు కోరింది

ఏమనంటే క్లాసికల్

హోదా పొందగోరే

భాషలకు ఏ రకంగా రెండు

వేల ఏళ్ళ సాహిత్య చరిత్ర

వుండి తీరాలని. ఇది

దక్షిణాది భాషలకు

ఎప్పటికైనా యివ్వవలసిన

గుర్తింపే అని బాగా ఎరిగిన

కేంద్ర ప్రభుత్వం, మరీ

అంత అడ్డగోలు

నిబంధనలకు

తలొగ్గకుండా, అలా అని

కోరుతున్న తమిళ

రాజకీయ నాయకత్వాన్ని

నిరాశపరచకుండా కర్ర

విరగని, పాము చావని

విధానాన్ని ఎంచుకుంది.

ప్రాచీన భాషగా గుర్తింపుకు

కావాల్సిన సాహిత్య చరిత్ర

పరిమితిని పదిహేను

వందలు- రెండు వేలు

ఏళ్ళుగా ఈ మధ్యలో

ఉండవచ్చన్న రీతిన

తేల్చింది. ఇది మొదలు

తెలుగునాట ఒక మూడేళ్ళ

కాలం మా సాహిత్యం ఇంత

పాతది అంటే అంత పాతది

అని చెప్పే రచనలు, వెదికే

కొత్త పరిశోధకులు

పుట్టుకొచ్చి అరకొర

సమాచారంతో

ఊదరగొట్టారు.

ఇంచుమించు యిలాంటి

స్థితే కర్ణాటక ప్రజలకు

అనుభవంలోకొచ్చింది.
ఎవ్వరూ ఆలోచించనిది

ఏమిటంటే తాము

వెయ్యేళ్ళ పరిమితికే

‘క్లాసికల్’ హోదాను

తెచ్చుకున్న తమిళులు,

ఎలా తెలుగు, కన్నడ

భాషా సమాజాల్ని ఒక

కృత్రిమమైన పోటీలోకి

నెట్టారని,. ఉన్నట్టుండి

అయిదు వందల ఏళ్ళ

సాహిత్య చరిత్రను / శాసన

ఆధారాల చరిత్రను

పుట్టించడానికి చరిత్ర ఏమీ

పుక్కిటి పురాణం కాదు

అని వీళ్ళు

తెల్సుకోలేకపోయారు.

పట్టుపట్టిన విక్రమార్కుల్లా

అందని సాహిత్య చరిత్ర

పరిశోధనలకు

బయలుదేరారు. చివరకి

జరిగిందేమంటే, 2008

దాకా ఈ రెండు భాషా

సమాజాలు ఈ సాహిత్య

చరిత్ర విషయమై నానా

ప్రయాసాపడి, పెద్దగా

నిరూపించిందేమీ

లేకపోయినా,

మొదటినుంచీ తమిళ

లాబీ వత్తిడికి లోనయి,

తాము కేవలం వారి

మొండి డిమాండ్‌ను

సంతృప్తిపరచడం కోసమే

వెయ్యేళ్ళ కాలపరిమితిని-

1500-2000

ఏళ్ళుగా మార్చామన్నది

ఎరిగున్న కేంద్ర ప్రభుత్వం,

కొంత సంకీర్ణ ప్రభుత్వాన్ని

నియంత్రించే పరిస్థితులు

మారగానే, ఈ రెండు

భాషల తరఫున

సమర్పించబడిన

వివరాలను 1500-

2000 ఏళ్ళు అన్న

పరిగణనను పక్కనపెట్టి,

2008లో ఈ రెండు

భాషలకూ క్లాసికల్

హోదాను

ప్రకటించేందుకు మార్గం

సుగమం చేసింది. ఇలా

అంతా సక్రమంగా జరిగితే

అసలు కథే లేదు. తాము

భాషకు పొందిన గుర్తింపు,

అవే అర్హతలు గల సోదర

భాషా కుటుంబాలకు

లభ్యం కాకుండా

మోకాలడ్డుపెట్టే

ప్రయత్నాలు ఇంకా

కొనసాగించారు

తమిళులు.
ఎంతలా పరిమితి

అర్హతను పదిహేను

వందలు- రెండు వేల

ఏళ్ళుగా చేసి, నాలుగేళ్ళు

తోటి భాషా కుటుంబాన్ని

అడ్డుకున్నా వారి అక్కసు

తీరలేదు. 2008 జూన్ -

జూలై ప్రాంతాలలో జరిగిన

నిపుణుల సంఘ

సమావేశం, ఈ రెండు

భాషల ప్రాచీన హోదాకు

దాదాపు సానుకూల

సూచనలు చేసే పరిస్థితి

వుండగా, ఆ నిపుణుల

సంఘంలో తమిళ భాషా

ప్రతినిధులు తమ

అనంగీకారాన్ని తెలిపినా,

వారు మైనారిటీలోనే

వున్నారు కనుక, ఇక

యింతకుమించి తెలుగు,

కన్నడ భాషలకు ప్రాచీన

లేదా క్లాసికల్ హోదా

ప్రకటన క్రమాన్ని

నిరోధించలేము అని

స్పష్టంగా

తెలుసుకున్నారు.

ఇంతటితో వారు వదిలినా

బాగుండేది. కానీ రాబోయే

ప్రభుత్వ ప్రకటన గురించి

ముందుగానే ఎరిగి

వున్నందువల్ల, వీరు,

తమిళనాడు భాషా

రాజకీయవేత్తలు అందరూ

కలిసి, ఆగస్టు 5,

2008న మద్రాసు

హైకోర్టు సీనియర్

న్యాయవాది ఆర్.గాంధీచే

ఈ రెండు భాషలకు ప్రాచీన

హోదా యిచ్చే కమిటి

నిపుణుల నైపుణ్యాల

స్థాయిని, అటువంటి

నిర్ణయం తీసుకునేందుకు

వారికిగల సమర్థత

(కాంపిటెన్సీ)ని సవాలు

చేస్తూ రిట్ పిటిషన్

దాఖలు చేయించారు. ఈ

విషయం తేలినదాకా ఈ

రెండు భాషలకు ప్రాచీన

హోదా అమలు నిలుపు

చేయాలని కోరారు. ఈ రిట్

పిటిషన్‌ను గౌరవనీయ

మద్రాసు హైకోర్టు

స్వీకరించి, మధ్యంతర

ఉత్తర్వులు యిచ్చింది. ఈ

రిట్ పిటిషన్ నెంబరు

18180/2008.

తరువాత ఈ రెండు

భాషలకు క్లాసికల్

హోదాను ప్రకటిస్తూ కేంద్ర

ప్రభుత్వం

31.10.2008న

ఆదేశాలు జారీ చేసింది. ఈ

ఆదేశాల అమలు,

మద్రాసు హైకోర్టులో

పెండింగులో వున్న

పిటిషన్ తీర్పు

వెలువడేవరకు జరగదన్న

విషయం తెలియచెప్పింది.

ఇదీ తమకు

సంబంధంలేని తోటి భాషా

కుటుంబాలు తెలుగు,

కన్నడాల అభివృద్ధికి

వారందించే వెన్నుపోటు

తోడ్పాటు. ఈ దశలో

‘ప్రాచీన’ హోదా వచ్చిందా

అంటే వచ్చింది. రాలేదా

అంటే రాలేదు అన్న

త్రిశంకు పరిస్థితి ఏర్పడింది

ఆంధ్రప్రదేశ్, కర్ణాటక పౌర

సమాజాలలో. అయిదేళ్ళు

కావస్తున్న ఈ కేసు

పరిష్కార దిశగా

చెప్పుకోదగ్గ పురోగతి ఏమీ

సాధించలేకపోయాము.

అధికార భాషా సంఘం

కొత్త అధ్యక్షుడ్ని పొందింది.

రాష్ట్ర సాంస్కృతిక శాఖ దీని

విషయమై ఏ కార్య

ప్రణాళికను కలిగివుందో,

రాజకీయ సచేతనత ఈ

విషయంలో ఎలాంటి

సమన్వయ చర్యలు

తీసుకుంటున్నదో అంతా

అస్పష్టం.
ఎందుకు పదిహేను

వందలు- రెండు వేలఏళ్ళ

చరిత్ర సాహిత్య పరంగా/

శాసన చరిత్ర ఆధారాల

వుంది, వుండాలి అని

తంటాలు పడ్డామా అని

ఆలోచించవలసిన పరిస్థితి

యిప్పుడు ఏర్పడింది.

ఎందుకంటే కేవలం

అయిదారువందల ఏళ్ళ

సాహిత్య చరిత్ర కల

మలయాళ భాషకు

‘క్లాసికల్’ హోదా

యిప్పుడు

ప్రకటితమయ్యాక, కాల

పరిమితికీ క్లాసికల్

హోదా ప్రకటనకు మధ్య

ఎటువంటి నిర్బంధ

నిబంధనా లేదన్నది అర్థం

అవుతుంది.సరే, ఇప్పుడు

మలయాళ భాషకు

క్లాసికల్ హోదావల్ల వచ్చే

రాయితీలు, గుర్తింపులు

అందాలన్నా- ఈ మద్రాసు

హైకోర్టులోని రిట్ పిటిషన్

అడ్డమే. తెలుగు, కన్నడ,

మలయాళ భాషా

సమాజాల భాషాభివృద్ధి,

సాహిత్య రంగ కృషి

ప్రణాళికలు, క్లాసికల్

ఇన్స్టిట్యూట్‌ల ఏర్పాటు

ఏమి జరగాలన్నా ఈ

కేసును ముందు

తొలగించుకోవాల్సిన

పరిస్థితి ఏర్పడింది.